พุทธทำนาย
โดยสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรสี)การให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง1. กรรมเวรจากอดีตชาติจะได้ลบล้าง2. หนี้เวรจะได้คลี่คลาย พ้นภัยจากทะเลทุกข์3. โรคภัยไข้เจ็บจากเจ้ากรรมนายเวรจะพ้นไป4. สามีภรรยาที่แตกแยกจะคืนดีต่อกัน5. วิญญาณของเด็กที่แท้งในท้องจะได้ไปเกิดใหม่6. กิจการงานจะราบรื่นสมความปรารถนา7. บุตรจะเฉลียดฉลาดเจริญรุ่งเรือง8. บารมีคุ้มครองลูกหลานให้อยู่เย็นเป็นสุข9. พ่อแม่จะมีอายุยืน10. ลูกหลานเกเรจะเปลี่ยนแปลงเป็นคนดี11. วิญญาณทุกข์ของบรรพบุรุษจะพ้นจากการถูกทรมานไปสู่สุคติ
ค้นพบ หนังสืออินตก – เทพทำนาย โดยย่อหนังสือใบลาน ได้ถูกตกมาในวัดแห่งหนึ่ง ในจังหวัด อัตตะบือ (ประเทศลาว) ข้าพเจ้าได้รับรู้จากพระอาจารย์ผู้ทรงศีลองค์หนึ่งเผยแผ่ให้ เลยเกิดความศรัทธาเสียสละทรัพย์พิมพ์แจกจ่ายมายังพี่น้องชาวพุทธทั้งหลายเพื่อเป็นกุศล และเพื่อพิจารณาด้วยตนเองถึงเหตุการณ์ มหันตภัยของโลกยุคโลกาภิวัตน์ ซึ่งจะบังเกิดขึ้นตามพุทธทำนายดังนี้...โลชังชม โทโพโส อินโตกรุณาพระอินทร์ พรหม ยมราช ได้สั่งไว้ว่าถ้าบุคคลใดได้รู้ จงรีบบอกให้คนอื่นฟังหรือพิมพ์แจกตามกำลังศรัทธาจะเกิดมหากุศลช่วยให้ท่านได้หลุดพ้นจากมหันตภัยพิบัติทั้งปวง ถ้าบุคคลใดลงมาเกิดพร้อมทั้งหนังสือใบลานฉบับนี้ ถ้าใครไม่มีไว้ในบ้านเรือนจะมีภูตผีปีศาจเข้ามาทำลายอย่างแน่แท้ในปีจอถึงปีกุน เมื่อเดือนหงายจะมีงูพิษอยู่บนศรีษะ ฉกกัดให้ถึงตาย และมีผู้คนทั้งหลายจะเกิดความเดือดร้อนหลายประการทุกข์ยากฮ้อน ย้อนศึกสงครามบ่แล้วทุกข์ยากฮ้อน ย้อนน้ำและไฟทุกข์ยากฮ้อน ย้อนบ่มีไผสิเบิงไผทุกข์ยากฮ้อน ย้อนอึดข้าวปลาอาหารทุกข์ยากฮ้อน ย้อนผัว – เมียบ่เห็นหน้ากันทุกข์ยากฮ้อน ย้อนมีคนตายตามทุ่งนาทุกข์ยากฮ้อน ย้อนบ่มีผู้เฒ่าทุกข์ยากฮ้อน ย้อนไปต่างประเทศบ่สะดวกทุกข์ยากฮ้อน ย้อนนอนบ่หลับในปีจอนี้ ในเมืองจันทร์จะมีฤาษีองค์ทองคำสิกขาลาเพศออกมาเป็นพ่อค้า ในปีจอขึ้น 8 ค่ำ ห้ามบ่ให้ตักน้ำอาบ น้ำกิน ตามห้วยหนองคลองบึงหลังพระอาทิตย์ตกดิน (ก่อนค่ำ) พญายมราชจะนำเอายาพิษมาพ่นใส่มนุษย์ในปีจอ เมืองกรุงเทพมหานคร จะแตกพังทลายในตอนเวลาไก่ขัน พระแก้วมรกต หัวเชี่ยงเมี่ยง ข้าวเม็ดใหญ่จะกลับสู่เวียงจันทร์ นี่คือ พระคาถาขององค์อินทร์ พรหม ยมราช ได้เขียนไว้ในใบลาน จงเก็บรักษาไว้ให้ดีจะหลุดพ้นจากภัยพิบัติตอนเกิดเหตุการณ์มหันตภัย พระคาถาเขียนไว้ว่าปะโต เมตัง ประระชีมิมัง สุคะโต จุติ จิตตะ เมตตะ นินะมัง สุคะโต จุติ พระคาถาบทนี้เขียนลงในใบลาน แผ่นทอง หรือแผ่นผ้าก็ดีติดไว้ที่ประตูบ้าน ในรถหรือโพกศรีษะ เมื่อเกิดเหตุจะช่วยให้พ้นภัยอันตรายในกาลเวลานี้เทพเจ้าเหล่าเทวดาผู้รักษาคุ้มครองโลกได้กราบทูลพระอินทร์ว่า มนุษย์โลกทำบุญเพียง 3 ส่วน และทำบาปกรรมถึง 7 ส่วน เมื่อเป็นเช่นนี้องค์อินทร์ จึงสั่งลงโทษมนุษย์ผู้ใจบาปถึง 9 ข้อ นับตั้งแต่ปีจอ ถึงปีกุน ดังต่อไปนี้1. จะเกิดลมพายุแรง แผ่นดินไหว2. จะเกิดอัคคีภัย3. จะเกิดอุทกภัย4. จะเกิดอาฆาตฆ่าฟัน5. จะเกิดฟ้าผ่า6. จะเกิดร้อนเกินไป หนาวเกินไป7. จะเกิดสารพิษต่างๆ8. จะเกิดกาฬโรคต่างๆ9. จะเกิดข้าวยากหมากแพงมหันตภัย 9 อย่างนี้ จะหลุดพ้นได้โดยเฉพาะผู้มีบุญตนที่ปฏิบัติตามคำสั่งสอนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น รู้แล้วจงบอกต่อๆกันไป ทำความดีมากๆ ถ้าเลยปีจอปีกุนไปแล้ว ทุกคนพร้อมทั้งลูกหลานจะได้รับความสุขกายสบายใจทุกคน ให้ทุกคนเคร่งครัดใน ศีล 5นอกจากหนังสืออินตกที่ได้กล่าวมาแล้วยังมีพระผู้ทรงศีลอีกองค์หนึ่งได้พบเห็นคำสอนที่จารึกในแผ่นศิลาที่พึ่งพบในภูเขาแห่งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าได้เดินธุดงค์วิปัสนากรรมฐานผ่านไปพระผู้ทรงศีลกล่าวว่าพี่น้องทั้งถ้าไม่เชื่อก็สุดแล้วแต่ดวงจิต เพราะถึงเวลาที่สวรรค์จะไม่มีความลับถ้าท่านเชื่อก็เป็นกุศลรู้เพียงเท่านี้ข้าพเจ้าขอบอกเล่าสู่ท่านฟังตามคำกล่าวของพระผู้ทรงศีลรูปนี้ว่า ในแผ่นศิลาได้เขียนไว้โดยพระมหากัสสะปะว่า ในปีระกา ปีจอ ปีกุน เดือน 7 – 8 จะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงตามถนนหนทางในเดือน 9 – 10 คนใจบาปจะถูกล้างผลาญให้หมดไป มีบ้านแต่ไม่มีคนอยู่ มีข้าวแต่ไม่มีคนกิน มีทางแต่ไม่มีคนเดิน พระผู้ทรงศีลกล่าวถึงหนังสืออินตก ถ้าท่านผู้ใดเคารพบูชาหรือบนว่าจะบอกแก่ผู้อื่นหรือพิมพ์แจกจ่ายให้สาธุชนทั้งหลายได้รับรู้แล้ว ท่านปรารถนาสิ่งใดจะได้สมใจนึกจะปรารถนาสิ่งใดจะได้สมใจนึกจะปราศจากภัยพิบัติทั้งปวงตลอดไป ไม่เชื่ออย่าลบหลู่พระพุทธเจ้าทำนายออกจากศิลาจารึกในหมาวิหานเจตมหาเชตะวัน ณ สวนมฤคทายวัน ประเทศอินเดีย โดยคณะทูตไทย ที่ไปอัญเชิญ พระบรมสารีริกธาตุ เมื่อปี พ.ศ. 2485 ตามคำแปลเป็นภาษาไทย ว่าดังนี้สาธุ อะระหังตา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระเมตตากรุณาสรรพสัตว์ทั่วโลก ที่เกิดมาแล้วแต่ลำบากทั่วหน้า ทุกชาติ ทุกศาสนาตามธรรมชาติ เมื่ออาตมาเข้า นิพพานไปแล้วครบห้าพันปีเป็นที่สุด โลกจะหมุนไปใกล้ถึงจำนวนที่ตถาคตทำนายไว้สองพันห้าร้อยปีมนุษย์และสัตว์จะได้รับภัยพิบัติเสียครั้งหนึ่งในระยะ 30 ปี สิ่งที่มนุษย์ไม่เคยเห็นจะได้เห็น ไม่เคยพบจะได้พบ ยักษ์หินที่ถูกสาปให้กลับหลับเป็นตื่นขึ้นมาอาละวาดยิ่งนักใกล้กับ พ.ศ. 2550 ยิ่งทวีกันใหญ่ขึ้นทุกทิวาราตรี มนุษย์นอกศาสนาจะรบราฆ่าฟันจนถึงเลือดนองเต็มพื้นดิน พื้นน้ำ จะลุกลามเผามนุษย์ไม่ขาดระยะ ต่างฝ่ายต่างทำงานเหมือนยักษ์กระหายเลือด แผ่นดินจะเป็นเปลวไฟจะตายไปอย่างละครึ่งๆ หนึ่งจะเลิกล้ม ต่างฝ่ายต่างหมดกำลังด้วยกัน ตามวิสัยยักษ์ร้ายนอกศาสนาซึ่งถือกำเนิดจากป่า ส่วนพุทธศาสนิกชนผู้ทำบุญแต่เดินตามทางตถาคต สามารถระงับร้อนไม่รุนแรงบ้านใดได้บูชาพระโพธิสัตว์ร่มกาสาวพัสตร์ ก็รับภัยพิบัติเบาบาง แต่หนีภัยธรรมชาติไม่พ้น ไฟลุกลามมาทางทิศตะวันออก ไหม้วัดวาอารามสมณะชีพราหมณ์ จะอดอยากยากเข็ญ ลูกไฟจะตกจากฟ้า เหล็กกล้าจะผุดจากน้ำ สงครามจะเกิดทั่วทิศ พญานาคจะพ่นไฟ ทหารจะเป็นเจ้า ข้าวสารจะขาด ทุกแคว้นจะอดอยาก พลูหมากจะหมดเปลืองสีเหลืองจะชนะพระยังคงอยู่คู่เมืองต่อไป สีขาวจะแพ้ภัยในที่สุด ครุฑจะบินกลับฐาน คนจะกลับบำรุงพระพุทธเจ้าว่า ดังนี้ ชา ตะ มะ สะ ละ วา พระพุทธชินลิตนี้ท่านให้เขียนใส่กระดาษ หน้าบ้านหรือหัวนอนดังนี้ จะมีอายุยืนยาว จะทันผู้มีบุญชื่อ พระยาธรรมิกราชา เมื่อแรกสถิตอยู่เขตอยุธยา บัดนี้ท่านเสด็จอยู่ลานช้าง (ภาคอีสานในปัจจุบัน) พระยาธรรมิกราชา เข้ามาปีกุน เดือน 11 เป็นเที่ยงแท้นักหนา ท่านเสด็จมาในปีระกา แรม 5 ค่ำ มหากษัตริย์มาหาทางทิศตะวันตก สมณะชีพราหมณ์ตามมาพอประมาณได้ 76,400 รูป ทั่วอาณาจักรสมเด็จพระบรมนักปราชญ์ได้ประกาศคาถาว่า ดังนี้ นะสัจจัง ทะ คะยังมะสำคำปัง คอยดูในปีมะโรงคนจะเดินโก่งโค้งคลาน ผู้ใดอยากพบผู้มีบุญชื่อ พระยาธรรมิกราชา ให้ภาวนาให้หมั่นรักษาศีล สดับรับฟังพระธรรมเทศนาคอยดูปีมะเส็งตะลิ่งจะพัง มหาสมุทรจะชอกช้ำ อย่าเที่ยวไปกลางแจ้ง ท่านเข้ามาปีกุนเดือน 8 เป็นเที่ยงแท้ ผู้ใดไม่เชื่อจะได้รับอันตรายคอยดูในปีจอ คนเราจะพ้นภัย สะโรนะ กาโททายะโม พุทธะตะยะ ภาวนาทุกเช้าค่ำผู้นั้นจะมีอายุยืนจะได้เห็นพระยาธรรมิกราชา (พระโพธิสัตว์ศรีอริยเมตไตรย) ใน ปีกุนท่านจะเข้ามาอีก ถ้าไม่เห็นหนังสือบ้านใดผู้นั้นจะได้รับอันตรายรู้แล้วให้บอกต่อกันด้วยคำเตือน โลกมนุษย์กำลังจะเข้าสู่กาลียุคจะทำให้เกิดภัยธรรมชาติจาก ดิน–น้ำ– ลม - ไฟ จะเกิดมหาสงครามโลกครั้งที่ 3 ตามมา มนุษย์จะตายไปกว่าครึ่งสำหรับประเทศไทย จะเริ่มเกิดตั้งแต่ปี 2550 คาดว่าจะได้รับภัยทางน้ำและไฟโดยเฉพาะจังหวัดที่ติดชายทะเลและกรุงเทพมหานคร แผ่นดินจะยุบ คลื่นน้ำจะพัดเข้าถล่มความสูง 200 เมตร มนุษย์จะล้มตายมากกว่าครึ่ง น้ำจะเข้าช่องแคบสระบุรี และด้านตอนล่างของโคราชบางส่วน ภัยพิบัติจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ สุดท้ายประเทศไทยจะเหลือประชากร 30 เปอร์เซ็นต์ส่วนประเทศอื่นทั่วโลกจะเหลือเพียง 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นบุคคลที่รอดชีวิตส่วนมากก็สูญเสียสติสัมปชัญญะ ไม่ปลอดภัยเหมือนเมืองที่นับถือพระพุทธศาสนาเพราะไม่เข้าใจบำเพ็ญฌานภาวนา ฉะนั้นอย่าหลงใหลในทรัพย์สินของตนให้มันมากนัก เพราะเมื่อเข้ายุคศิวิไลซ์ เงินทองจะไม่มีค่าเลยเพราะมนุษย์ยุคนั้น วัดกันที่ความดี ศีลธรรม บุญกุศลเท่านั้น ปีมะโรง พ.ศ. 2555 ปี มะเส็ง พ.ศ. 2556 ปีระกา พ.ศ.2560 ปีจอ พ.ศ. 2561 ปีกุน พ.ศ.2562
คำทำนายสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรสี)รัชกาลที่ 1 ทายว่า มหากาฬ (ทำลายเพื่อน พี่น้อง)รัชกาลที่ 2 ทายว่า ณานยักษ์ (ชำนายเวทมนตร์)รัชกาลที่3ทายว่ารักมิตร(มีการค้าขายกับต่างชาติมากมาย)รัชกาลที่ 4 ทายว่า สนิทคำ (ออกบวช)รัชกาลที่ 5 ทายว่า จำแขนขาด (คือต้องยอมเสียดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงและเขมรเพื่อป้องกันอธิปไตย)รัชกาลที่ 6 ทายว่า ราชโจร(เกิดสงครามโลก ครั้งที่ 1 เกิดกลุ่มโจรมากมาย มีการตั้งกองเสือป่าครั้งแรกของไทย)รัชกาลที่ 7 ทายว่า ชนร้องทุกข์(เกิดการเดินขบวนเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตย)รัชกาลที่8ทายว่ายุคทมิฬ(พระเจ้าแผ่นดินถูกลอบปลงพระชนม์)รัชกาลที่ 9 ทายว่า ถิ่นกาขาว(มีฝรั่งมากมายนำเงินมาซื้อประเทศไทยเกิดวิกฤติการเงิน)รัชกาลที่ 10 ทายว่า ชาวศิวิไลซ์(จะเหลือเฉพาะผู้มีบุญเท่านั้นรอด คอยเป็นยุคของพระศรีอริยเมตไตรย)
พระคาถาบูชาพ่อ
ร. 5
(ธูป 9
ดอก ตั้งนะโม 3 จบ)
พระสยามมินทะโร วะโร อัตตังพุทธสังมิ อิติ อรหังวะพุทโธ นะโมพุทธายะปิโย เทวา มะนุสสานังปิโย พรหมานะ มุตตะโมปินัน หริยัง นะมามิหัง
ข้าพเจ้าได้พบหนังสือเล่มนี้เข้าด้วยความบังเอิญเมื่ออ่านดูแล้วเกิดความเลื่อมใสศรัทธาจึงพิมพ์แจกเป็นกุศลทานซึ่งในใจความหนังสือมีอยู่ว่าวันหนึ่งในโบสถ์ของวัดศิริประสุประตินาถได้มีหลวงพ่อองค์หนึ่งได้นั่งสวดมนต์อยู่ในโบสถ์ของวัดในเวลานั้นก็มีงูตัวหนึ่งได้เลื้อยออกมาจากหน้าพระพุทธรูปในโบสถ์ หลวงพ่อเมื่อได้เห็นงูตัวนั้นก็เกิดอาการกลัวหลังจากนั้นงูก็ได้กลายเป็นมนุษย์ในรูปพราหมณ์แล้วพูดกับหลวงพ่อว่า “เจ้าไม่ต้องกลัวและตกใจจงฟังข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคือพญานาคราชและได้จุติ ณ วัดแห่งนี้เพื่อบำบัดปัดเป่าความชั่วร้ายและคนบาป คนที่ทำกรรมไว้มากจะให้พินาศหายไปจากโลกนี้และเจ้าจงประกาศให้ได้รู้ทั่วว่า ผู้ใดนำเรื่องของข้าพเจ้าไปพิมพิ์แจก 1,000 ใบ ภายใน 15-30 วัน มันผู้นั้นจะมีโชคลาภ มีความสุขความเจริยคิดสิ่งใดสมความปรารถนาทุกประการและผู้ใดได้อ่านอย่าคิดว่าเป็นการหลอกลวงหรือไม่เชื่อ และผู้ใดคิดจะพิมพ์แจกภายใน 15 - 30 วัน อย่าคิดพิมพ์ผัดวันประกันพรุ่งหรืออ่านแล้วฉีกทิ้ง มันผู้นั้นจะมีเรื่องภัยพิบัติเกิดขึ้นต่อผู้นั้น อ่านแล้วอย่าทิ้งให้พิมพ์แจกหรือแจกต่อๆ ไป (หรือเก็บไว้สวดมนต์เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนเองและครอบครัว)จากนั้นมาหลวงพ่อนั้นได้พิมพ์แจก 1,000 ใบ หลังจากนั้นประมาณ 3-4 วันเท่านั้นท่านได้สำเร็จวิชาต่างๆ และคุณโกบินตะแห่งปราสาทคุปตาได้พิมพ์แจก 1,000 ใบ เขาก็ได้เงินทองที่หยิบยืมไปคืนมาอีกรายหนึ่งก็พิมพ์แจก 500 ใบ รายนี้เป็นชาวนา วันหนึ่งเขาไปไถนาเขาได้พบไหใบหนึ่งมีเงินทองเต็มไปหมด ส่วนอีกรายหนึ่งก็ได้พิมพ์แจก 100 ใบ เขาถูกล็อตเตอรี่ 1 ล้านบาท อีกรายหนึ่งเป็นคนถีบสามล้อก็พิมพ์แจก 650 ใบ เขาก็เจอแจกันทอง อีกรายหนึ่งเป็นคนตกงานไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ พอเขาพิมพ์แจก 3- 4 วัน เขาก็หางานทำได้เป็นงานดี และอีกรายได้อ่านและคิดจะพิมพ์แจกแต่ผัดวันประกันพรุ่งจนเลยกำหนด ผู้นั้นเป็นพ่อค้าทำการค้าขายก็ขาดทุน และพ่อเขาก็มาตายจากไป อีกรายหนึ่งก็พิมพ์แจก 1,000 ใบ ไม่กี่วันเขาก็มีเงินทองแบบไม่น่าเชื่ออยู่เฉยๆก็มีเงินขึ้นมาเอง เหตุการณ์ที่การณ์ที่เกิดขึ้นมาในโบสถ์ในวัดประสุประตินาถนี้ต้องคิดด้วยความสัตย์จริงและศรัทธา อ่านแล้วต้องพิมพ์แจก อ่านแล้วอย่าฉีกทิ้งให้แจกต่อๆ กันไปด้วยศรัทธาและเชื่อถือก็จะเป็นผลดีแก่ตนเองการใช้บุญสร้างความสำเร็จในปัจจุบันพวกเราชาวพุทธแต่ละคนล้วนเคยทำบุญให้ทานมาแล้วทั้งสิ้น ทั้งในชาตินี้และในชาติก่อนถ้าจะนับบุญก็คงใหญ่เท่าภูเขาเลากา หรือเท่าก้อนโลก แต่ไม่รู้จักใช้บุญของตนให้เกิดประโยชน์ในปัจจุบันชาติ จึงต้องรอตายแล้วจึงไปรับบุญในสรวงสวรรค์ คนทำบุญจึงชอบบ่นว่าทำบุญแต่ไม่เห็นสักที ที่เป็นเช่นนี้เพราะเขาไม่เคยให้บุญแก่เทวดาที่รักษาตัวเอง ไม่เคยให้เจ้ากรรมนายเวรที่ตามจ้องกันอยู่ ไม่เคยให้เทวดาและญาติทิพย์ที่อาศัยอยู่ในเขตบ้านเรือน ไม่เคยให้เทวดาที่รักษาเจ้านายของตัว เทวดาเหล่านั้นบางองค์อาจมีบุญน้อย มีฤทธิ์น้อย จึงไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเราได้มาก แต่ถ้าเขาได้รับบุญจากเราบ่อยๆ เขาจะกลายเป็นเทวดาที่มีฤทธิ์อำนาจสามารถช่วยเหลือเราให้ประสบความสำเร็จได้ดั่งใจหมาย บางคนอ้างว่าทำบุญทุกครั้งก็กรวดน้ำให้เทวดา และเจ้ากรรมนายเวรทุกครั้งก็ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง โปรดเข้าใจว่าท่านให้ไม่เป็นเขาจึงไม่ได้รับ เช่นให้เขาไม่เจาะจง หรือแสงบุญหมดแล้วจึงมากรวดน้ำให้เขาจึงไม่ได้รับเมื่อกำลังให้ของแก่ใคร ไม่ว่าถวายของแก่พระสงฆ์ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ มิตร แม้ให้ข้าวหมากิน ให้อาหารปลา โปรยเศษอาหารให้มดกิน ย่อมเกิดกระแสบุญขึ้นเป็นแสงเรืองรองแผ่ออกจากตัวผู้ที่กำลังให้เพียงเสี้ยววินาทีแสงนี้จะพุ่งหายขึ้นไปยังเบื้องบนแล้วสะสมเป็นกองบุญของผู้ให้อยู่บนเทวโลก ดังนั้นขณะให้ของแก่ใครจึงควรอธิษฐานจิต คิดทันทีว่า ...“บุญนี้จงเป็นของเทวดาผู้รักษาตัวข้า” หรือ“บุญนี้จงเป็นของเทวดา ภูต ผี ปีศาจ เปรต ครุฑ นาค ยักษ์ ที่อาศัยอยู่ในเรือกสวนไร่นาหรือเคหะสถานบ้านเรือนของข้า” หรือ ”บุญนี้จงเป็นของเทวดาผู้รักษาบุตรของข้า”หรือ ”บุญนี้จงเป็นของเทวดาผู้รักษาบุตรของข้า จงเป็นของเทวดาผู้รักษาบิดามารดาของข้า”เป็นต้น ขึ้นอยู่กับว่าเราต้องแก้ไขจุดไหน เช่นบุตรของเราเกเรเหลือเกิน ชอบสร้างแต่ความเดือดร้อน สั่งสอนไม่ฟัง แบบนี้ต้องให้เทวดาผู้รักษาตัวเขาเป็นผู้ตักเตือน วิธีที่เทวดาตักเตือนนั้นท่านจะสั่งการไปที่ความรู้สึกนึกคิดจิตใจของเขา ถ้าเทวดาประจำตัวเขาเป็นมิจฉาทิฏฐิ เมื่อได้รับบุญบ่อยๆ เทวดารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเอง มีชีวิตสบายขึ้น มีฤทธิ์อำนาจขึ้นเขาจะทราบได้เองว่าสิ่งใดนั้นมาจากไหนอุทิศบุญให้ท่านก็อฐิษฐานว่า “เมื่อเทวดาได้รับบุญแล้ว ขอให้มีความสุขมีกินมีใช้เสื้อผ้าที่อยู่อาศัย และขอให้อบรมตักเตือนลูกของข้าให้เป็นคนดีด้วย” ดังนี้ไม่นานหรอกจะเกิดกรณีพิสดารขึ้นกับบุตรเกเรคนนั้นจนต้องเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นคนดีแน่นอนสามีหรือภรรยา คู่ครองของตน เป็นที่น่าเอือมระอาเหลือเกิน อยากให้คู่ครองดี รักเรา ละเลิกความประพฤติชั่ว เหลวไหล ก็ให้แบบเดียวกันกับที่ให้บุญแก่เทวดาที่รักษาบุตรกิจการค้าของท่านล้มเหลวหรือซบเซาเมื่อท่านทำบุญทุกครั้งควรอุทิศให้เทวดาประจำตัวของท่านและเทวดาที่ดูแลกิจการการค้าพร้อมกันแล้วอธิษฐานว่า “เทวดารับบุญของเราแล้วโปรดช่วยเหลือกิจการธุรกิจของเราให้ประสบความสำเร็จด้วยเถิด ถ้าร่ำรวยขึ้นจะทำให้ท่านยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก” จะใช้คำเรียกตนเองว่าข้าเราก็ได้ทั้งนั้นร้านค้าขาย จะเป็นร้านอะไรก็แล้วแต่ เมื่อทำบุญก็ให้อุทิศแก่เทวดาที่รักษาร้านค้านั้นด้วยแล้วบอกว่า “ เทวดาเมื่อได้รับบุญแล้วโปรดเรียกลูกค้ามาอุดหนุนให้มากๆด้วย”การอุทิศบุญไม่ต้องพูด ไม่ต้องกรวดน้ำให้ใช้การคิด ต้องรีบคิดทันที อย่าชักช้าเพราะแสงบุญที่เกิดขึ้น จะดำรงอยู่ไม่กี่วินาที แล้วจะหายไปอยู่สวรรค์ ถ้าฝึกบ่อยๆเราจะชำนาญในการคิดเพราะมีกระแสแรงกว่าพูดออกจากปากเวลาหย่อนก้อนข้าวลงในบาตรให้คิดส่งบุญทันทีและคิดให้ชัดเจนอย่าลางเลือน ให้ของแก่ใครเมื่อของหลุดจากมือเราไปก็ให้คิดทันทีอย่าช้าการรักษาโรคภัยที่เกิดกับตัวเรา สืบเนื่องมาจากนายเวรผู้เคียดแค้นชิงชังกระทำทั้งสิ้นพระพุทธเจ้าตรัสว่า ผู้ฆ่าสัตว์ย่อมอายุสั้น ผู้เบียดเบียนสัตว์ย่อมสุขภาพไม่ดี ดังนั้นการักษาต้องส่งบุญไปให้เจ้ากรรมนายเวรที่ทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยนั้น ๆ และให้เทวดาผู้รักษาตัวเรา ในขณะเดียวกันโปรดอธิษฐาน “หมอใดยาใดที่สามารถรักษาอาการให้หายขาดได้ขอให้เทวดาจงนำหมอนั้นมารักษาตัวเรา เจ้ากรรมนายเวรได้รับบุญของเราแล้ว จงอโหสิกรรมให้ด้วยถ้าเราหายเราจะทำบุญให้แก่ท่านยิ่งๆ ขึ้นไป” การอธิษฐานเบิกบุญเก่าอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรที่รบกวนควรทำวันละหลายๆ ครั้งจนเขาพอใจอาการป่วยของเราก็หายเร็วขึ้นวิธีการให้บุญเจ้ากรรมนายเวร ควรจะทำดังนี้เป็นตัวอย่าง เช่นคนป่วยมะเร็งจุดไหนเมื่อส่งบุญให้คิด “บุญนี้ให้เจ้ากรรมนายเวรที่ก่อให้เกิดอาการเจ็บป่วย...พวกเชื่อมะเร็ง เมื่อได้รับบุญแล้วขอให้มีชีวิตที่ดีขึ้น มีภพภูมิที่สูงขึ้นจงหลุดพ้นจากภาวะชีวิตชั้นต่ำเดียวนี้ เมื่อเราหายเราจะทำให้แก่พวกเจ้า ส่งชีวิตให้พวกเจ้าให้สูงขึ้นเรื่อยๆพวกเจ้าจงเลิกจองเวรจองกรรมในเราตั้งแต่บัดนี้ เราจะตั้งอยู่ในศีลธรรม เลิกเบียดเบียนเข่นฆ่าชีวิตสัตว์อื่น ขอส่งบุญจากการรักษาศีลแก่เจ้าด้วย”ผู้มีอาชีพเกี่ยวกับการฆ่าหรือเบียดเบียนสัตว์อื่นคนเหล่านี้ได้สร้างบาปกรรมทุกวันๆ ก่อความเคียดแค้นชิงชังให้แก่สัตว์ที่ถูกฆ่าอยู่ทุกวี่วันเขาพยายามยามจองล้างจองผลาญ แต่ในขณะที่บุญเก่าของผู้นั้นยังมีอยู่ เจ้ากรรมนายเวรก็ทำอะไรไม่ได้แต่หากพวกนายเวรมีช่องทางเมื่อไร้วิญญาณสัตว์ที่เคียดแค้นเกล่านั้น (นายเวร) จะตามทวงและให้ร้ายทันที ดังนั้นต้องพยายามไถ่ถอนกรรมของตัวด้วยการทำบุญอุทิศให้วิญญาณสัตว์ที่ตัวเองฆ่าทำบ่อยๆ ส่งบ่อยๆ เอาเนื้อสัตว์ที่เราขายนั้นทำอาหารถวายพระหรือเลี้ยงผู้อื่น อธิษฐานว่า “ บุญนี้ให้สัตว์ทั้งหลายที่เราได้ฆ่าหรือผู้อื่นฆ่าเพราะคำสั่งเรา เหล่าสัตว์เหล่าใดได้รับบุญแล้วขอให้มีแต่ความสุขความเจริญ มีชีวิตวิญญาณที่ดีขึ้นจงหลุดพ้นจากกรรมเวรที่ตนเองสร้างไว้จงมีภพภูมิที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเป็น เทวบุตรเทวดาในสรวงสวรรค์ เมื่อได้บุญแล้วจงอโหสิกรรมกันให้แก่ข้าพเจ้าด้วย”คาถาบริกรรม และปฏิบัติ เพื่อปลดหนี้ต่อเจ้ากรรมนายเวร ตั้งแต่อดีตชาติเนื่องเพราะเราทุกๆ คน เคยมีหนี้สิน (หนี้ กรรม) มาตั้งแต่อดีตทั้งโดยเจตนาและไม่เจตนาพอมาชาตินี้ปรากฏว่า เกือบทึกคนที่ต้องเสียเงินทอง เสียทรัพย์สินโดยมิได้กลับคืนมา เช่น มีคนขอยืมเงินไปแล้วไม่นำมาคืน โดนลักทรัพย์ โดนอุบัติเหตุในทรัพย์สิน ทุกชนิดเสียหายบางคนขายของโดยสินเชื่อแล้วยังไม่เงิน โดนโกงแชร์ ฯลฯและเกือบทุกคนๆทำบุญ ทำทานถวายพระมามากมายแต่ไม่เคยคิดที่จะนำเงินที่มีมาใช้หนี้เก่าที่ติดค้างมาตั้งแต่อดีตชาติเจ้ากรรมหนี้จึงมาทวงคืนตามเวลาและจังหวะที่เหมาะสมของเขา จึงเกิดเรื่องขึ้นว่า ทำไมเราเป็นคนถือศีล ทำทานแล้ว ยังมีเหตุการณ์โกงหนี้สินเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวันฉะนั้น เพื่อปลดหนี้กรรมและอโหสิกรรมต่อเจ้ากรรมนายเวรดังกล่าวเสียแต่บัดนี้ เพื่อความเป็นมงคลแก่ตนเอง ครอบครัว และตระกูล จึงขอให้ท่านบริกรรม - ปฏิบัติ ดังนี้นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (3 จบ)ท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่ข้าพเจ้า(นาย,นาง..) ได้ติดหนี้ชีวิตท่านเท่าใด เวลาใด ตั้งแต่อดีตชาติ จนถึงปัจจุบันชาติทั้งโดยเจตนาและโดยไม่เจตนา ข้าพเจ้าขอปวารณาว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าพเจ้าจะขอทยอยใช้หนี้คืนให้ทุกบาทสตางค์จนกว่าจะหมดและขออโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อความสุขความเจริญของข้าพเจ้าและครอบครัวด้วยเทอญ.นั่งบริกรรมโดยถือเหรียญ 1 บาท ไว้ในมือเสร็จแล้วเอาเหรียญหย่อนใส่กระปุกหรือถ้วยไว้ทุกๆ วันจนครบ 4 เดือน แล้วเอาเหรียญทั้งหมดไปทำบุญทำทานห้ามนำไปซื้อของกลับมาใช้ ให้ท่านทำตอนเช้าก่อนที่จะใช้เงินต่างๆ ในทุกๆ วันคาถาป้องกันภัยพิบัติหิตะทิราชัน มันกาโลอังคะสิลากะระสะสะสะติโหถะถิคะหะคะเนพุทธิทุกขัง อนิจจัง อนัตตาอิติปะระมิตตาติงสาอิติสัพพัญญู มาคะตาอิติโพธิมะนุปปัตโตอิติปิโสจะเตนะโม(ท่อง 7 จบหรือ 9 จบ)เสกใส่น้ำดื่มป้องกันทุกสรรพภัย เมื่อท่องบ่นเป็นประจำสามารถป้องกันภัยจากดิน น้ำ ลม ไฟ และสรรพโรค สรรพภัยทั้งหมดทั้งปวง
รักลูก....ลูกรักพ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นานจะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวันใจจริงไม่อยากเจอ เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไปขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจคนแก่ชะราวัย ติดเผลอไผลเป็นแน่นอนไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยาม เจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยนเฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างามขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยามใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัยต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
รักลูก...ลูกรักขอนอบน้อมหมอบกราบแท้..พระแม่แก้วสำนึกแล้ว..ความเลวที่เหลวไหลลูกซึ่งแล้ว แนววิถีที่เป็นไป แม่ช้ำใจเพราะลูกมาจนชิน ลูกสร้างกรรมทำบาปกราบเท้าแม่ ซึ้งใจแท้แม่อภัยให้หมด สิ้น น้ำตาแม่แต่ละหยดที่รดดิน ลูกถวิลดังน้ำกรด ... รดหัวใจ
พระคุณ”แม่”เลิศฟ้ามหาสมุทร พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล พระคุณแม่ เลศกว่าสุธาธาร ใครจะปานแม่ฉะนั้นไม่มี แม่ แม่ แม่ คำนี้มีความหมาย มีพระคุณมากมายหลานสถานแม่เป็นได้หลายสิ่งหลายประการ เป็นธนาคารเป็นพระพรหมเป็นร่มไทร เป็นผู้ให้กำเนิด เกิดลูกน้อย เป็นผู้ให้ ที่พัก ที่อาศัย เป็นผู้ให้การุณย์ อบอุ่นใจ เป็นผู้ให้ อะไร อะไร ไม่รามือ ลูกเจ็บไข้แม่ก็ให้การรักษา ลูกโตมาแม่ก็ส่งเรียนหนังสือ ลูกต้องการตำราแม่หาซื้อ ลูกปรึกษาหารือแม่ยินดี ลูกคนใดกระทำกรรมแก่แม่ สุดเลวแท้ชั่วช้า สิ้นราศี ลูกตีแม่ ด่าแม่ ลูกกาลี ลูกไม่ดี ทำแม่ซ้ำ น้ำตาริน น้ำตาแม่รินไหลเมื่อลูกร้าย น้ำตาแม่เป็นสายเมื่อลูกหมิ่น น้ำตาหลั่งลงรดแผ่นดิน เมื่อได้ยินลูกเสเพลเนรคุณ โอ่แม่จ๋า ผู้เมตตา ผู้การุณย์ โอ้แม่จ๋า ผู้ค้ำจุน ไม่ห่างไกล
ดวงใจแม่ใสสะอาดกว่าทุกสิ่ง ดวงใจแม่สะอาดยิ่งกว่าสิ่งไหน ดวงใจแม่ส่องสว่างกลางดวงใจ ดวงใจมี่ไว้เพื่อลูกเอย....
บูชาพระรัตนตรัย
อิมินา สักกาเรนะ พุทธัง อะภิปูชะยามิอิมินา สักกาเรนะ ธัมมัง อภิปูชะยามิอิมินา สักกาเรนะ สังฆัง อะภิปูชะยามิ
กราบพระรัตนตรัย
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ(กราบ)
ส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม ธังมัง นะมัสสามิ(กราบ)สุปะฎิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สังฆัง นะมามิ(กราบ) นมัสการ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธสะ (สวด 3 จบ)
ขอขมาพระรัตนตรัยวันทามิ พุทธัง ,สัพพัง เม โทสัง,ขะมะถะ เม ภันเต,วันทามิ ธัมมัง,สัพพัง เม โทสัง,ขะมะถะ เมภันเต, วันทามิ สังฆัง, สัพพัง เม โทสัง ขะมะถะ เม ภันเตไตรสรณ์คมน์พุทธัง สะระณัง คัจฉามิธังมัง สะระณัง คัจฉามิสังฆัง สะระณัง คัจฉามิทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิถวายพรพระ (อิติปิโส ฯ)
พุทธคุณอิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทุ อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิสัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ
ธรรมคุณส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติ (อ่านว่าวิญญูฮีตี)สังฆคุณสุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฎิปันโน ภะคะวะโตสาวะกะสังโฆ ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะ สังฆังโฆสามีจิปะฎิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคละลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโยปาหุ เนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติพระคาถาชินบัญชรก่อนที่เจริญภาวนาให้ตั้งนะโม 3 จบ แล้วระลึกถึงเจ้าประคุณสมเด็จฯ ด้วยคำว่าปุตตะกาโม ละเภ ปุตตัง ธะนะกาโม ละเภ ธะนัง อัตถิกาเย กายะญายะ เทวานัง ปิยะตัง สุต๎วา อิติปิโส ภะคะวา ยะมะราชาโน ท้าวเวสสุวัณโณ มะระณัง สุขัง อะระหัง สุคะโต นะโมพุทธายะชะยาสะนากะตา พุทธาเชตะวา มารัง สะวาหะนังจะตุสัจจาสะภัง ระสังเย ปิวิงสุ นะราสะภาตัณหังกะราทะโย พุทธาอัฎฐะวีสะติ นายะกาสัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหังมัตถะเก เต มุนิสสะราสีเส ปะติฏฐิโต มัยหังพุทโธ ธัมโม ทะวิโลจะเนสังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหังอุเร สัพพะคุณากะโรหะทะเย เม อะนุรุทโธสารีปุตโต จะ ทักขิเณโกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัส๎มิงโมคคัลลาโน จะ วามะเกทักขิเณ สะวะเน มัยหังอาสุง อานันทะราหุลากัสสะโป จะ มะหานาโมอุภาสุง วามะโสตะเกเกสะโต ปิฏฐิภาคัส๎มิงสุริโยวะ ปะภังกะโรนิสินโน สิริสัมปันโนโสภิโต มุนิปุงคะโวกุมาระกัสสะโป เถโรมะเหสี จิตตะวาทะโกโส มัยหัง วะทะเน นิจจังปะติฏฐาสิ คุณากะโรปุณโณ อังคุลิมาโล จะ อุปาลีนันทะสีวะลีเถรา ปัญจะ อิเม ชาตานะลาเฏ ติละกา มะมะเสสาสีติ มะหาเถราวิชิตา ชินะสาวะกาเอตาสีติ มะหาเถราชิตะวันโต ชิโนระสาชะลันตา สีละเตเชนะอังคะมังเคสุ สัณฐิตาระตะนัง ปุระโต อาสิทักขิเณ เมตตะสุตตะกังธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิวาเม อังคุลิมาละกังขันธะโมระปะริตตัญจะอาฏานาฏิยะสุตตะกังอากาเส ฉะทะนัง อาสิเสสา ปาการะสัณฐิตาชินาณา วะระสังนุตตาสัตตัปปาการะลังกะตาวาตะปิตตาทิสัญชาตาพาหิรัชฌัตตุปัททะวาอะเสสา วินะยัง ยันตุอะนันตะชินะเตชะสาวะสะโต เมสะกิจเจนะสะทา สัมพุทธะปัญชะเรชินะปัญชะระมัชฌัมหิวิหะรันตัง มะหีตะเลสะทา ปาเลนตุ มัง สัพเพเต มะหาปุริสาสะภาอิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข
ชินานุภาเวนะ ชิตุปัททะโว
ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโคสังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโยสัทธัมมานุภาวะปาลิโตจะรามิ ชินะปัญชะเรติ ฯ(ชินะปัญชะระคาถา นิฏฐิตา)แผ่เมตตาแก่ตนเองอะหัง สุขิโต โหมิ ขอให้ข้าพเจ้ามีความสุขนิททุกโข โหมิ ปราศจากความทุกข์อะเวโร โหมิ ปราศจากเวรอัพยาปัชโฌ โหมิ ปราศจากอุปสรรคอันตรายอะนีโฆ โหมิ ปราศจากอุปสรรคความทุกข์กายทุกข์ใจแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นอะเวราโหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดอย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลยอัพยาปัชฌา โหนตุ จงเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกัน และกันเลยอะนีฆา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กาย ทุกข์ใจเลยสุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงมีความสุขกายสุขใจรักษาตนให้ พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิดแผ่ส่วนกุศลอิทัง เม มาตาปิตูนัง โหตุ สุขิตาโหนตุ มาตาปิตะโร ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่มารดาบิดาของข้าพเจ้า ขอให้มารดาบิดาของข้าพเจ้ามีความสุขอิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้ามีความสุขอิทัง เม คุรุปัชฌายาจะริยา โหตุ สุขิตา โหนตุ คุรูปัชฌายาจะริยา ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ของข้าพเจ้าขอให้ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ของข้าพเจ้ามีความสุขอิทัง สัพพะเทวานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เทวา ขอให้บุญนี้จงสำเร็จแก่เทวดาทั้งหลายทั้งปวง ขอให่เทวดาทั้งหลายทั้งปวงมีความสุขอิทัง สัพพะเปตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เปตา ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่เปรตทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เปรตทั้งหลายทั้งปวงมีความสุขอิทัง สัพพะเวรีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เวรี ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวงมีความสุขอิทัง สัพพะสัตตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ สัตตา ขอให้ส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ขอให้สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีความสุขทั่วหน้ากันเทอญ
กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร
ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลจากการเจริญภาวนานี้ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายของข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินท่านไว้ ตั้งแต่อดีตชาติ จนถึงปัจจุบันชาติท่านจะภพใดหรือภูมิใดก็ตามขอให้ท่านได้รับผลบุญนี้แล้วโปรดอโหสิกรรม และอนุโมทนาบุญแก่ข้าพเจ้า ด้วยอำนาจบุญนี้ด้วยเทอญ
คำอธิษฐานอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล(คาถาแผ่เมตตา กรวดน้ำ ของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต)
อิมินา ปุญญะกัมเมนะ ข้าพเจ้าอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลที่ได้สะสมอบรมมาแล้วตั้งแต่ในอดีตก็ดี ในปัจจุบันก็ดี ได้แก่การรักษาศีลบริจาคทาน บำเพ็ญภาวนา สวดมนต์บูชาองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และการสงเคราะห์โดยทั่วไปบุญกุศลทั้งหลายขอให้อุทิศให้บิดา มารดา ยาติกา ครูบาอาจารย์ ผู้มีอุปการคุณ บุตร –ภรรยา-สามี มิครสหาย สรรพสัตว์ทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวร พญายมราช นายนิรยบาล ท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่ พระภูมิเจ้าที่ แม่พระธรณี แม่พระคงคา แม่พระเพลิง แม่พระพาย แม่พระโพสพ แม่ซื้อผู้เรืองฤทธิ์ เทพยดาตั้งแต่ชั้นจาตุมหาราชิกาเบื้องบน จนถึงที่สุดชั้นพรหมเบื้องล่าง ตั้งแต่ชั้นอเวจีจนถึงโลกมนุษย์ โดยรอบสุดขอบเขตจักรวาล อนันตจักรวาล ขอให้ท่านทั้งหลายจงได้รับส่วนกุศลนี้โดยทั่วกัน ท่านที่มีทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ท่านที่มีสุขขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไป โดยเฉพาะเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้ล่วงเกินกระทำผิดตั้งในอดีตก็ดี ในปัจจุบันก็ดี ทั้งที่ระลึกได้ก็ดีระลึกไม่ได้ก็ดี ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายจงได้อโหสิกรรม ยกโทษให้แก่ข้าพเจ้าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปด้วยอำนาจผลบุญนี้ จงเป็นพลวปัยจัยนิสัย นำส่งให้ข้าพเจ้ามีสติรู้ตัว มีปัญญารู้คิด มีปฏิภาณไหวพริบเฉียบแหลมว่องไว พิจารณาเห็นแจ้งในสัจธรรมจนถึงที่สุดของความพ้นทุกข์ คือพระนิพพานในชาติปัจจุบันตลอดชาติอย่างยิ่งเทอญ
คาถามหาจักรพรรดิ(หลวงปู่ทวด หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ)(นะโม 3 จบ) นะโมพุทธายะพระพุทธไตรรัตนญาณมณีนพรัตน์ สีสะหัสสะ สุธรรมา พุทโธ ธัมโม สังโฆ ยะธาพุทโมนะ พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา อัคคีธานัง วะรัง จันธัง สีวลีจะมหาเถรัง อะหังวันธามิทูระโต อะหังวันธามิธาตุโย อะหังวันธามิ สัพพะโส พุทธะธัมมะสังฆะปูเชมิสวดตามกำลังวัน อ.6. จ.15 , อัง 8 พ.17,พฤ.19 , ศ. 21 , ส. 10
อัยเชิญพระเข้าตัว (แผ่เมตตา) นึกถึงหลวงปู่สด หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ)
สัพเพพุธธา สัพเพธัมมา สัมเพสังฆา พะลัปปัตตาปัจเจกกานัญ จะยังพลัง อรหันตานัญ จะ เตเชนะรักขัง พันธามิ สัพพะโส (สวด 3 หรือ 5 จบ)
พุทธัง อธิษฐามิ ธัมมัง อธิษฐามิ สังฆัง อธิษฐามิ ให้อธิษฐานจิต ส่งพลังงานถึงเรื่องที่ต้องการ เช่น อุทิศบุญกุศลให้ญาติที่เสียไปแล้ว หรือเจ้ากรรมนายเวร ทั้งสาม แดนโลกธาตุวัดถ้ำเมืองนะ
หัวใจพระคาถาชินบัญชร (อย่างย่อ)(นะโม 3 จบ)ชินะ ปัญชะระ ปะริตตังมังรักขะตุ สัพพะทา(สวด 9 จบ)
คาถาหลวงปู่ทวด(นะโม 3 จบ)นะโมโพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา(9 จบ)
ขออนุญาติเผยเเพร่เป็นธรรมทานเพื่ออุทิศบุญกุศลให้แก่บรรพบุรุษ บิดา มารดา ครูอุปัชฌาย์ ผู้มีพระคุณทุกท่านญาติสนิทมิตรสหาย เจ้ากรรมนายเวร เจ้าเกฑณ์ชะตา เจ้าที่เจ้าทาง เทพเทวดาประจำกายทุกพระองค์เทพ 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน แม่พระธรณี แม่พระคงคา แม่พระโพสพ พระภูมิเจ้าที่ ผีบ้านบ้านผีเรือนที่ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ สัมภเวสีทั้งหลาย และสรรพสัตว์น้อยใหญ่ทั้งปวงขอให้ท่านทั้งหลายอนุโมทนาในบุญกุศลนี้ และจงได้รับในบุญกุศลนี้โดยทั่วหน้ากันเทอญ
ถ้าท่านมีทุกข์ ขอให้พ้นทุกข์ถ้าท่านมีสุขอยู่แล้ว ขอให้สุขยิ่งๆขี้นไป
ลูกเอ๋ย ก่อนจะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ เจ้าจะต้องมีทุนของตัวเอง คือ บารมีของตนเองลงทุนไปก่อน เมื่อบารมีของเจ้าไม่พอจึงค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนั้น เจ้าจะเอาตัวไม่รอดเพราะหนี้สินในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมมาจนพ้นตัว.. เมื่อทำบุญทำกุศลได้บารมีมา ก็ต้องเอาไปผ่อนใช้หนี้เขาจนหมดไม่มีอะไรเหลือติดตัวแล้วเจ้าจะมีอะไรไว้ในภพหน้า หมั่นสร้างบารมี แล้วฟ้าดินจะช่วยเจ้าเองจงจำไว้นะ เมื่อยังไม่ถึงเวลา เทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้ ครั้นถึงเวลา ทั่วฟ้าจบดิน ก็ต้านเจ้าไม่อยู่ จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดินเมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้านี้คือคำเทศนาของเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต)พรหมรังสี ที่ได้โปรดชี้ธรรมไว้ในนิมิตหลังจากที่ท่านล่วงลับไปแล้วเมื่อ 100 กว่าปี อันเป็นปฐมเทศที่ต้องสร้างความดี อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ข้าพเจ้าและประชาชนจังหวัดน่านถวายพระพร ขอทุกๆ พระองค์จงทรงเกษมสำราญข้าพเจ้าขอบุญกุศลนี้ที่ข้าพเจ้าตั้งใจนำมาเผยเเพร่ให้ได้อ่านเป็นการกุศลขอให้ทุกๆตระกูลในจังหวัดน่านได้รับแต่ความสุขความเจริญเทอญ.
ทรงพระชนม์อายุยืนนาน จงทรงพระญาณบารมียิ่ง ๆ ขึ้นไปเทอญ
และกระผมขอขอบคุณผู้อบรมและสั่งสอนผมทุกๆคนทั้งพ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ทุกๆคนนะคับ
- ขออนุญาติ บริษัท ธนชัยเซล์แอนด์เซอร์วิส จำกัด ที่ครอบครัวท่านพิมพ์เเจกเป็นธรรมทาน
(ข้าพเจ้าจึงนำมาพิมพ์ลงโพสต์ให้ผู้คนได้อ่านได้นำไปสวดมนต์เผื่อเป็นสิริมงคลในชีวิต)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น